Mike Klein, Changing The Terms: Strategiczna komunikacja wewnętrzna – szanse dla Polski

Pracując w komunikacji wewnętrznej w Stanach Zjednoczonych i wielu krajach Europy Zachodniej, zauważyłem, że komunikacja wewnętrzna ma tendencję do uzależnienia swojego sukcesu od innych dyscyplin. W Wielkiej Brytanii wydaje się w dużej części własnością HR i dziedziny Employee Engagement. W Stanach Zjednoczonych funkcjonalne umiejscowienie komunikacji wewnętrznej zależy od sektora, ale komunikacja wewnętrzna jest często raczej podrzędną funkcją.

Nie ma absolutnie żadnego powodu, aby taki scenariusz miał mieć miejsce w Polsce, nawet w firmach będących filiami międzynarodowych koncernów.

Widzę kilka powodów, dla których polscy komunikatorzy mają szansę na zbudowanie silnej pozycji.

Po pierwsze, komunikacja wewnętrzna jest stosunkowo nową dziedziną w Polsce.

Pisząc “stosunkowo nową”, mam na myśli, że zasady gry, autorytety i intuicyjne opisy biznesowego przełożenia komunikacji jak i klasyczne studia przypadku nie zostały jeszcze w pełni ukształtowane.

Jeśli więc istnieje konsensus, zwłaszcza wśród tych, którzy gotowi są o tym rozmawiać, co do tego, by komunikację wewnętrzną traktować jako silnik realizacji strategii firmy, a nie bezwolnego producenta plakatów i filmów wideo, istnieje duża szansa na porozumienie z klientami i zainteresowanymi stronami w tym kierunku.

Po drugie, Polska ma szanse by uczyć się na błędach w przeszłości popełnianych w tym obszarze. Nie musi na przykład bezrefleksyjnie dziedziczyć konwencjonalnego anglo-amerykańskiego podejścia, według którego wszyscy pracownicy muszą być zaangażowani w równym stopniu. Ten trend znacznie utrudniał segmentację odbiorców, ukierunkowanie przekazów i nadawanie priorytetu najważniejszym lub najbardziej wpływowym pracownikom – w odróżnieniu od tych, którzy z punktu widzenia biznesu są mniej istotni..

Po trzecie, kreatywne i innowacyjne projekty, realizowane w Polsce, mają szanse na zdobycie międzynarodowego uznania, a z tym uznaniem perspektywy kariery najlepszych specjalistów w komunikacji stają się znacznie bardziej interesujące.

Jako wiceprzewodniczącemu regionalnej części International Association of Business Communicators (IABC EMENA) bardzo zależy mi na identyfikowaniu i łączeniu ze sobą oraz ze światem zaangażowanych i innowacyjnych osób zajmujących się komunikacją w regionie od Reykjaviku do Rijadu. Widzę sukcesy osób ze Słowenii czy Litwy w ogólnoświatowym programie nagród Gold Quill przyznawanych przez IABC, co pokazuje, że Polska, kraj o znacznie większym rynku, może być silnie obecny na tej międzynarodowej scenie, jeśli tylko przyjmie to strategiczne podejście.

Z pewnością polscy specjaliści w obszarze komunikacji wewnętrznej będą musieli stawić czoła ciągłym naciskom na wykazywanie wartości inwestycji w komunikację i wykorzystywać do tego różne sposoby mierzenia efektów komunikacji. Ale względna świeżość dziedziny komunikacji w Polsce, a także liczba specjalistów w tej dziedzinie w Polsce, może pomóc rozwijać zaufanie do obszaru komunikacji wewnętrznej znacznie szybciej. Wybór podejścia strategicznego połączony z wykorzystaniem możliwości stwarzanych przez IABC, a także przez inne stowarzyszenia branżowe, takie jak EACD i CIPR, może przyśpieszyć przeniesienie komunikacji wewnętrznej w Polsce na nowy poziom, a być może nawet stać się inspiracją dla innych, bardziej “dojrzałych” krajów.