Czy menedżerowi grozi prekariat? Dlaczego współcześnie dominującym nastrojem w społeczeństwie jest strach? Dlaczego Angelina Jolie nadal zgarnia największą kasę? W rzeczywistości ani nie jest o tak wiele ładniejsza, ani nie gra o tak wiele lepiej, żeby zarabiać o tak wiele więcej, niż tysiące aktorek, z których niejedna jest i ładniejsza i lepiej gra. A menedżer? […]
Odgrywanie roli mądrego, bo w każdym sensie kompetentnego menedżera i to z bogatą osobowością dla wielu wydaje się o wiele łatwiejsze i tańsze, niż po prostu bycie nim. Uwaga: Treść może dotyczyć każdego menedżera, niezależnie od branży i działu!
Przyglądając się moim kontaktom z menedżerami – czy to podczas szkoleń, czy w trakcie spotkań, również towarzyskich – nie mogę pozbyć się wrażenia, że u części z nich określenie „empatyczny” ląduje w kompletnej opozycji do określenia „skuteczny”.
Bycie menedżerem to poważna sprawa – z jednej strony nieustająca presja na coraz lepsze wyniki, z drugiej strony – to pragnienie, by ludzie odnosili się do menedżera przynajmniej z odrobiną sympatii i wyrozumiałości, by wspólnie pracować w dobrej atmosferze i nie być postrzeganym / postrzeganą jako ostatni/a zamordysta/ka.
Na ostatnim urlopie poznałem niemiecką lekarkę – ordynatora oddziału psychiatrycznego. Jak to na urlopach bywa, jednego, drugiego, trzeciego wieczoru przy kolacji, a i czasami przy basenie, porozmawialiśmy sobie o trudnych przypadkach w jej pracy i mojej.
Jak nie stracić orientacji, uznania, autorytetu i bezpieczeństwa? A wprost przeciwnie, na nich zyskać. Od grudnia do marca publikowaliśmy teksty mówiące o aktualnej sytuacji menedżera. Co ciekawe, w podobnym kierunku myślenia poszedł veteran management guru Fred Kiel w wychwalanym przez magazyn strategy+business „Return on Character”, udowadniając zależność wyników firmy od stopnia integralności menedżera. O czym przeczytaliśmy wczoraj. Teraz nasze myśli zostały […]
Dariusz jest jak pistolet. Podejmuje szybkie decyzje, nigdy się nie waha. Na jego stanowisku – menedżera najliczniejszego działu w firmie – nie ma miejsca na niepewność. To taki typ, który zawsze wie, co powiedzieć i dobrze wiadomo, że nikt mu „nie podskoczy”. Jak Dariusz prezentuje się w organizacji? Przede wszystkim sprawia wrażenie, że skutecznie zarządza […]
W poprzednim odcinku cyklu „Integralny menedżer” pisaliśmy o problemie utraty orientacji przez menedżerów, a przez to – organizację. Teraz poddajemy refleksji problem szczególnie bolesny, bo utrudniający utrzymywanie dobrego mniemania o sobie – utratę uznania. Zastanawiamy się, jak dochodzi do tego, że choć menedżerowie zarobieni są po uszy zaspokajaniem oczekiwań wszystkich dookoła siebie (szefów, pracowników, współpracowników, […]
Zero szacunku! Mam już ich wszystkich dosyć! Roszczeniowe pokolenie zero! – wzburzony kierownik Tomek wysiadł z samochodu przed domem i z całej siły trzasnął drzwiami. Człowiek się urabia po pachy, a tam takie przedszkole! Co tak zdenerwowało Tomka? Czemu ma wrażenie, że jego zespół go nie szanuje? Cóż, to historia, jakich wiele…
We wstępie do cyklu „Integralny menedżer w społeczeństwie strachu” pisaliśmy, że jedną z konsekwencji utraty integralności menedżera jest utrata orientacji. Oznacza ona, że menedżer traci wewnętrzny kompas, który pozwala mu się poruszać w określonym kierunku. Oznacza to m.in., że menedżer toczy się tak z dnia na dzień, a kierunek toczenia się wyznaczają zewnętrzne siły.
