Spowolnienie gospodarcze, o którym bardzo często słyszymy (lub którego już doświadczamy), sprawia, że firmy bardzo mocno koncentrują się na działaniach mających zagwarantować jak najlepsze wyniki, maksymalne wykorzystanie posiadanego potencjału i podniesienie efektywności funkcjonowania. Jaki menedżer jest w stanie najlepiej poradzić sobie z tymi wyzwaniami?
Jak donoszą portale informacyjne, dziennikarz przestał być korespondentem pewnej polskiej rozgłośni radiowej za rzekomą obrazę jednego ze swoich redakcyjnych kolegów, której miał się dopuścić na blogu. Dziennikarz został o tym poinformowany najprawdopodobniej mailem.
Kilka dni temu media obiegła relacja jednej z dziennikarek, która przy pomocy ukrytej kamery pokazała społeczeństwu, jak wygląda ‘troska’ o spragnionych nadmorskich smaków klientów – turystów oraz polska kreatywność w prowadzeniu własnego interesu.
Dla niemal każdej firmy strategia biznesowa ma priorytetowe znaczenie. Całe sztaby ludzi poświęcają swój czas i energię na jej opracowywanie, które obejmuje m.in. przekopywanie się przez najnowsze teorie zarządzania i poszukiwanie wskazówek u światowych guru biznesu.
Prawie wszyscy deklarują, że jakość jest najważniejsza i że nie trzeba o tym nawet dyskutować, bo jest to oczywiste. Natomiast to, czego doświadczamy w codzienności zdaje się jednak pokazywać coś zupełnie odmiennego. Jakość staje się coraz częściej sloganem reklamowym tego, co z prawdziwą jakością niestety niewiele ma wspólnego.
Możliwości rozwoju i podnoszenia kwalifikacji są jedną z najbardziej powszechnych potrzeb, które zgłaszają pracownicy. Własny rozwój jest tak ważnym elementem zawodowego funkcjonowania, że ludzie często decydują się na wiele wyrzeczeń i poświęceń, aby sobie go zapewnić.
Od dobrych kilkunastu dni porozumienie ACTA jest jednym z topowych tematów naszej polskiej rzeczywistości. Dużo się o nim dyskutuje, media pokazują kolejne protesty młodych ludzi, którzy spontanicznie „skrzykują” się w mediach społecznościowych i manifestują swój sprzeciw nie tylko wobec samych regulacji ACTA, ale również (a może i przede wszystkim) wobec stylu komunikacji klasy politycznej ze swoimi […]
Prawie każdy chciałby być zauważony i doceniony za swoją pracę, chciałby być postrzegany przez innych jako profesjonalista, który rzetelnie realizuje swoje odpowiedzialności i na którego zawsze można liczyć.
Hate-site stworzone przez pracowników firmy, kompromitujące firmę filmy wideo opublikowane w sieci przez ‘nieodpowiedzialnych’ pracowników, otwarte forum dyskusyjne, na którym pracownicy wylewają żale na sposób zarządzania firmą lub nie do końca pozytywnie odpowiadają na pytania osób zainteresowanych pracą w firmie, czy jej produktami lub usługami. To nic nowego.
Pracownicy nigdy nie byli tak sceptycznie nastawieni do komunikacji, którą uważają za niewiarygodną, sztuczną, a nawet zakłamaną. Trudno również zachwycać się nadal tym, że obecnie wykorzystuje się w komunikacji różne narzędzia społecznościowe lub mierzy się i wykazuje efektywność działań komunikacyjnych, bo to przecież standard.
